 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
У доўгіх і змрочных сукнях
(Век – сьвёкар:
«I сам ня гам...»)
Панура было і сумна
Вясёлым дзявочым нагам.
Бярозкамі маладымі
Высьвечвалі змрок стажкоў
I гасьлі ў завейным дыме
На ботах у парабкоў.
Пад хмараю сукні –
сумна.
Ласкавы які мурог!
I век малады галасуе
За эмансыпацыю ног.
Ня хоча спыніцца катрынка
Пра той сівы запавет.
Ды ўрэшце зірнулі з хітрынкай
Каленькі
на белы сьвет.
За модай пасьпець –
не спазьніцца!
Салодкі хлапечы спадман!
Угору ўсплываюць спаднічкі,
Нібы на дасьвецьці туман.
Ня мейсца тут кіслай міне.
Як сам сабе ні мані,
А ножкі ў спаднічцы-міні
Ты паспрабуй
абміні.
Здаецца,
сяджу на міне.
Тралейбус
у космас ляціць.
На абдзіманчык-міні,
Дальбог жа, дыхну –
абляціць.
Ну як абысьці стараною –
Няблага на грэшнай зямлі!
Паэты і астраномы
Ад неба пагляд адвялі...
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
